Posts

2017: Het jaar van De Droom

Afbeelding
21 dec. Voordragen in bibliotheek Hoogezand Ik ben gewoon een leuker mens als ik schrijf. Dit is niet de eerste keer dat ik deze zin hier in een blog neerzet. Maar toch iedere keer moet ik het weer bij mezelf ontdekken. Het menselijk brein is ondoorgrondelijk… Ik heb nu vakantie en doe niets. Waar ik in de eerste dagen erg genoot, ben ik nu mopperig. Vorig jaar in de kerstvakantie had ik gillende schrijfstress want ik had de laatste deadline voor mijn thriller De Judajaagster op 2 janauri 2017. Dus elk vrij uur ging naar mijn boek. Het heerlijke hiervan was (dat zie ik nu achteraf, want o wat baalde ik toen van die druk) is dat ik geen tijd had om over dingen als kerstblues en eindejaarsmineur na te denken. Laat staan het te voelen. Je raadt al hoe het me nu vergaat. Sweet dreams 19 dec. Signeren bij Daan Nijman Maarrrr…. Wat heb ik een fantastisch jaar gehad. In het jaar 2017 is gewoon mijn droom uitgekomen! Ja, daar moet ik echt even een uitroepteken achter zetten ho

Weer op de planken | De Judajaagster

Afbeelding
Eindelijk is hier weer een blog. Op mijn compleet vernieuwde blogsite, met kleuren die passen bij mijn thriller De Judajaagster . Dat is onder andere waaraan ik de afgelopen tijd gewerkt heb. (En aan op de bank zitten, (mentaal) tot rust komen en mijn debuutdal uitklimmen, maar daar gaat het nu niet over.) Wat leuk was het dat ik vanmiddag weer mocht voordragen. Dat ik weer kon vertellen over het waargebeurde verhaal achter De Judajaagster (het was tenslotte alweer een half jaar geleden dat ik dat deed bij mijn boekpresentatie en bij de signeersessies ). Daarna las ik voor, een scene die ik nog niet eerder had voorgelezen en waar ik zelf (tijdens het schrijven met name) met heel mijn gevoel in zat (jankend, maar vertel dat niet verder). Best spannend om dit nu hardop de wereld in te brengen. Gezelligheid ten top vanmiddag, bij De Schreef#5 in CafƩ Kult in de stad. Zo ontmoette ik de vrolijke Jirke Poetijn die ik alleen maar van Twitter kende, zat ik naast de huidige huisdichter

Schrijver zijn is geen keuze

Afbeelding
Een boek schrijven is als een bevalling. Inclusief het gillen: ‘Ik doe het nooit meer’ en dan vervolgens nog een kind mogen krijgen. Weliswaar met een zwangerschap van vier jaar in het geval van mijn thriller ‘De Judajaagster’. Tegen iedereen die vraagt: ‘Ben je al met een tweede boek bezig?’ (Sommigen vroegen dit al terwijl ik nog in verwachting was van mijn eerste), zeg ik dat ik een schrijfpauze heb. Ik moet een zolder opruimen, fotoboeken van mijn kinderen maken (ik loop drie jaar achter) en vooral genieten van het niets doen. Nietsdoen is moeilijk  Nu zo’n drie maanden na het verschijnen van mijn thriller ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het laatste echt niet meer kan. Ik zit op de bank, kijk voor me uit en doe niks. Uit alle macht probeer ik te blijven zitten en te genieten van het moment. Na drie keer op de klok gekeken te hebben in tien minuten ben ik er klaar mee en zucht: ik ga wat doen hoor. En dus zit ik dit blog te typen en dat voelt fijn. Geen schrijve

Op pad met thriller De Judajaagster #2 | Signeersessie

Afbeelding
Een week na de signeersessie bij Boekhandel Riemer mocht ik alweer op pad. Dit keer bij Boekhandel VanderVelde, een hele eer aangezien kort daarvoor thrillerheldin Karin Slaughter ook aanwezig was. Samen met Palmslagcollega Patricia van der Broek mocht ik op zaterdagmiddag 24 juni de klanten overhalen om mijn thriller De Judajaagster te kopen. En dat lukte! Weer was het een hele mooie middag. Nu dubbelgezellig omdat je samen bent en omdat familie langskwam (uiteraard). The end? Mensen, ik geloof dat ik nu alles bereikt heb wat ik wou bereiken. Hoe wonderlijk eigenlijk. Er is een boek, er was een presentatie (o jongens wat voor een) , een krantenartikel en twee signeersessies. Rest alleen nog een NBD Biblion recensie (o help, wat zijn ze vaak streng) en hopelijk een aankoop van de bibliotheek. En of ik al met een tweede bezig ben? Nee. Ik denk steeds dat ik moet, maar ik wil nog niet. Eerst vakantie. Ole. En gegroet.

Op pad met thriller 'De Judajaagster' | Signeersessie

Afbeelding
‘Laten we die ook maar doen, Griet.’ En weer verkocht ik een boek. Wat ontzettend leuk was dit, mijn thriller ‘De Judajaagster’ signeren op zaterdagmiddag 17 juni in Boekhandel Riemer. Op de tafel in het midden van de winkel stonden mijn boeken mooi uitgestald, met boekenleggers erbij en een bakje met Werther’s Echte snoepjes ernaast (‘O, echte ouderwetse snoepjes. Die kreeg ik altijd van mijn opa.’ Zei een klant voordat ze mijn boek afrekende). Dit komt niet goed Ik ging keurig zitten achter de tafel en wachtte. Mensen keken vluchtig maar liepen daarna door naar andere boeken. Binnen vijf minuten had ik al door, dit komt niet goed. Dus pakte ik een boek van de stapel, het gratis boekje ter gelegenheid van de Spannende Boeken Weken erbij en hup: op de klant af. (met bibberende knieĆ«n, maar je moet wat) ‘Goedemiddag, heeft u misschien ook interesse voor thrillers?’ (Coole openingszin toch...?) Daarna vertelde ik over het waargebeurde stuk geschiedenis van de Folkingestraat

Mijn thriller De Judajaagster staat paginagroot in de krant!

Afbeelding
Mijn factionthriller  De Judajaagster  is al behoorlijk in de pers. Afgelopen woensdag 10 mei verscheen onderstaand artikel in de Groninger Gezinsbode. Een mooie opsteker zo al meteen na de verschijningsdatum. Het was een superleuk interview met Arjen Zijlstra van de Gezinsbode, we spraken over hoe het is om schrijver te zijn. Over of ik al in mijn jeugd verhalen schreef (tja, dat is diep graven) en over hoe ik het schrijven leerde en bij wie ik allemaal cursussen had gevolgd. Ter afsluiting een foto in onze eigen tuin. Vooraf droomde ik hier wel eens van. Dan dacht ik: als ik de Gezinsbode haal met een mega-interview dan heb ik mijn einddoel gehaald. En zie hier. Maar mezelf kennende bedenk ik wel weer een nieuw einddoel. Nu eerst ga ik schrijfvakantie vieren (wat ook betekent: sporten...), de zolder opruimen (er is net een klein pad van de deur naar de computer) en fotoboeken van mijn kinderen maken (ik loop 3 jaar achter).  Gegroet! Voor het lezen van de tekst zie:  h

Verslag | De presentatie van factionthriller De Judajaagster

Afbeelding
En dan is het zomaar ineens een week na de boekpresentatie van mijn factionthriller De Judajaagster . Wat is de tijd toch snel gegaan! En wat was ik zenuwachtig, nooit eerder ging ik er letterlijk zo onder gebukt als de week voorafgaand. Het was ergens ook bijster interessant om op te merken wat deze spanning met mijn lichaam deed (ik noteerde de symptomen, wie weet nog eens nuttig voor een volgende thriller). Ook al had ik al heel veel voorbereid (ik bleek irritant perfectionistisch) toch moesten er kort voor aanvang in de Folkingestraat- synagoge nog dingen geregeld worden. Maar wat geeft het! Nu is het allemaal klaar en hebben we de foto's nog. Volle zaal Zoals je kunt zien waren er die zondag 7 mei bijna honderd gasten, zo bijzonder...allemaal voor mij en mijn boek. Jaren had ik naar dit moment toegeleefd en nu was het daar. Gelukkig was er Daphne Smets die de boel aan elkaar praatte, zij bleek een baken in de zee van zenuwen. Zij interviewde uitgever Maurice van Dijk