Een boek schrijven? Ben je gek geworden!
Dus.
Zoals jullie inmiddels van mij gewend zijn, schrijf ik
mijn blogs vaak om mijn hoofd te legen, om belangrijke schrijfzaken puntsgewijs
weer te geven zodat er orde in mijn warhoofd komt. Ik ben jullie altijd erg
dankbaar voor het lezen van mijn hersenspinsels.
Momenteel worstel ik met verschillende dilemma’s voor mijn
boek, hieronder zal ik ze weergeven. Het zijn wellicht vragen die elke
schrijver tegenkomt en ik ben daarom benieuwd naar hoe jullie
dit hebben opgelost.
Welk genre?
Ik hou van spannend schrijven, wanneer de lezer zegt dat hij
mijn verhaal niet kan wegleggen omdat het zo spannend is, glunder ik (oké, dat
zei mijn moeder).
Maar de feedback die ik onlangs kreeg n.a.v. een
thrillerwedstrijd ben ik nog lang niet vergeten: ‘ondanks wat er gebeurt, is
het nergens spannend.’ AAARRCH, dat zijn woorden die keihard aankomen.
Dus misschien is een roman een betere optie. Het verhaal dat
ik in mijn hoofd heb past ook beter bij een roman, maar ik hou zo van spanning.
Mag ik voor een compromis gaan, of moet ik kiezen? Een
spannende roman?
Hoofdstukken
Een ander dilemma is de grootte van de hoofdstukken. Dit
klinkt als een vrij onbelangrijke kwestie, maar voor mij als beginneling is dit
een cruciaal punt. Graag eindig ik mijn hoofdstukken met een cliffhanger. Maar
om dat te doen, zal ik moeten weten wanneer het hoofdstuk eindigt. En omdat ik
zo veel te vertellen heb in mijn boek, zal ik moeten ordenen. De scènes moeten
rangschikken en dan indelen.
Of moet ik eerst schrijven en dan hoofdstukken indelen?
Thema
Religie is voor mij een belangrijk thema, dat bijna in elke
verhaal terugkomt. Graag zou ik mijn boek deels over de achtergrond van de
synagoge in Groningen laten gaan, maar eigenlijk kan het ook best zonder
(makkelijker). Maar of het verhaal dan nog zo interessant en origineel is?
Het slot
Ik heb nog geen enkel idee hoe mijn boek moet aflopen. Een
happy end heeft niet mijn voorkeur, ik wil wel dat mijn hoofdpersoon en
hopelijk ook de lezer tot een bezinning is gekomen en dat de lezer iets heeft
geleerd.
Ik hou van geschiedenis, dus hoop ik dat ik een belangrijk
historisch feit onder de aandacht heb gebracht (dus toch de synagoge).
√
Check
Wat heb ik al wel besloten, zul je je afvragen na al dit
gezemel. Wel nu, ik heb een heuse mindmap (tip van schrijver Lupko Ellen)
gemaakt. Ik heb de hoofdvragen en de conflicten duidelijk, ik weet de plaats
van handelen en de personages staan me helder voor de geest.
En…, de eerste scènes (hoofdstukken?) zijn geschreven!
Ben je nog op zoek naar reacties op je overpeinzingen over je boek? Het geloof is een heel dankbaar onderwerp.
BeantwoordenVerwijderenBij een spannend verhaal denken mensen in de eerste plaats aan een thriller en daar hoort ook een ontknoping bij. Naar mijn mening kan een roman net zo goed spannend zijn zonder een ontknoping. Ik heb net de man zonder ziekte uit van Arnon Grunberg en dat was spannend maar ik heb op geen enkele vraag antwoord gekregen. Het gaat er blijkbaar om dat de lezer zich steeds afvraagt wat er nog gaat gebeuren.
Wat de synagoge betreft: oei ja, mooi, maar moeilijk om in het verhaal te verwerken. Dan zit je toch weer vast aan feiten uit de geschiedenis. Het zou wel mooi zijn als een ontmoetingsplek voor een paar van je personages. Als het ware een achtergrond van een schilderij.
Misschien heb je zelfs wel genoeg materiaal voor twee boeken!
Ik wil trouwens totaal niet de indruk wekken dat ik weet waar ik het over heb. Ik ben niet veel verder dan jij.
Groeten Anita
Hoi Anita! Bedankt voor je oprechte reactie. Wat leuk dat je mij volgt. Jouw moordmysterie in 365 dagen lijkt me erg spannend. Ik zal zo meteen eens op jouw blog rondsnuffelen;-)
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je mening over mijn boekomschrijving. Inderdaad de synagoge is moeilijk te verwerken in mijn roman tot nu toe. Met pijn in mijn hart (echt waar, want ik blijf het gebouw en de geschiedenis er omheen geweldig vinden) heb ik afscheid genomen van de synagoge voor mijn roman. Ik ga mij focussen op het katholieke geloof (ligt het dichtste bij mijzelf) en hoop inderdaad mijn 2e boek (haha, ooit) over de synagoge te mogen schrijven.
Schrijf ze!
Groet, Janneke