Janneke Heimweg | Auteurspagina

Wat krijg ik altijd weer veel energie van de Culturele Zondag. Gelijk bij binnenkomst in Het Paleis Groningen schalt de muziek van DJ Bob me tegemoet. Hier is wat te doen, dat is duidelijk. Oneindig leesbaar 'Boekenruilkast' Als ik in het trappenhuis net een geweldig mooi initiatief in de vorm van een boekenruilkast bewonder, hoor ik van boven ‘niet schrikken hoor.’ Met haar brede lach, Rococo-hoepeljurk en torenhoge poederpruik schrijdt ze de trap af. Deze vrouw is ongetwijfeld ‘de exotische schone die tijdens een spectaculaire schilderdemonstratie zal zweven boven in de Erlenmeyerzaal, zodat schilders haar kunnen vangen op doek.’ Zo vermeldt de flyer van deze Culturele Zondag. ‘Wat zag je er stoer uit, daar boven’, zegt een bezoeker. ‘Op een gegeven moment voelde ik mijn benen niet meer, maar het is erg leuk om te doen.’ Antwoordt het model. Nou als dat niet nieuwsgierig maakt. Smile! Na een korte pauze doen haar benen het kennelijk weer

Vandaag wordt mijn zoon vijf jaar. En dus vieren wij ons eerste lustrum als ouders. Zijn vijfde verjaardag betekent ook gelijk ons eerst jaar als onderdeel van de basisschool. Met een schoolplein, waar je als schrijver veel inspiratie vandaan kunt halen. Leerplek Maar wat vond ik het moeilijk, die eerste periode. Daar op dat schoolplein, wachtend op je kind, terwijl iedereen een praatje maakt behalve jij. Dit gegeven diende zelfs als inspiratie voor de schoolpleinthriller ‘Marionet’ die ik samen met Olga Hoekstra schreef, en publiceerde op de blog . Maar wat heb ik veel geleerd, tussen andere wachtende moeders. Inmiddels durf ik zelfs mensen aan te spreken voor een sociaal praatje. Kortom, ik voel me al aardig thuis. Daar gaat het mis Dus sprak ik een moeder van een jongetje aan die een paar straten verderop woont. Even stonden we te praten en zij noemde terloops haar peetvader als hulp bij een verbouwing. Op zich niets mis mee, als je geen schrijver b