Janneke Heimweg | Auteurspagina

'Wat een zieke geest!' Is wat ik meerdere malen hoor van mensen die de voorbeeldscène van mijn thriller ‘Cum Laude’ hebben gelezen. 'Dat had ik niet achter jou gezocht'. Ze lachen er dan quasi vrolijk bij. Vroeger (slechts een paar jaar geleden) toen ik net wist dat ik schrijver ben en uit de schrijverskast kwam, werd ik knalrood bij zulke opmerkingen en stamelde ik wat in het luchtledige. Juiste trigger Maar nu niet meer! Olé. Nu lach ik om het hardst mee en als we uitgelachen zijn geef ik ze gelijk. Shock. Dat is wat je op de gezichten ziet. Direct daarna begin ik (stom maar het is een soort natuurlijke afweer) mezelf te verdedigen. Ik klets over dat ieder mens slechte gedachtes heeft en ieder mens in staat is om te moorden, het is alleen afwachten tot de juiste trigger. Daarna volgt een discussie over wat ieders trigger zou zijn (let dan goed op, want daar komen de mooiste plot-ideeën tevoorschijn) en heb je een leuk gesprek. Poeh, opluchting want stel

Op deze grijze dag, waarop we allemaal in gedachten zijn bij de aanslagen in Parijs en waarop ook nog Sinterklaas ons land binnenkomt om het contrast van vreugde en verdriet groter te maken, stond ik in museum Wierdenland in Ezinge (Groningen) voor een magneetbord met losse woorden. Ik maakte er dit van. Waar het naar verwijst, geen idee. Wat het betekent, zeg jij het maar. Soms is gewoon woorden achter elkaar zetten al goed. Het museum is trouwens een aanrader, al was het alleen al om dit dierengraf met twee paardenskeletten en een hondenskelet nader te bestuderen en je te wanen in de vroege Middeleeuwen.