Janneke Heimweg | Auteurspagina

Op de school van mijn kinderen hoorde ik vorige week een kleuter tegen zijn broertje zeggen: ‘Ik kan lekker al binnen de lijntjes kleuren, jij lekker niet.’ Hij stak zijn tong uit en gaf zijn broertje een dreun tegen zijn schouder. Indoctrinatie Daar begint het dus al. De denkwijze dat het goed is binnen de lijntjes te kleuren, dat je alleen dan goed terecht komt in je latere leven. Maar hoezo? Hoe denk je dat Columbus, Darwin en Einstein tot hun briljante vondsten kwamen? Juist ja. Maar het is wel lekker veilig, dat binnen de lijntjes. Je doet wat er van je verwacht wordt en iedereen doet het dus zal het wel goed zijn. Euh? Doodeng Als schrijver kleur je regelmatig buiten de lijntjes, al was het alleen al omdat je schrijft. Maar dat doen we omdat we niet anders kunnen, wij moeten schrijven. Zijn er verslaafd aan. Daar vinden mensen wat van. En dat is eng (vind ik), want je staat in de belangstelling. Je bent publiekelijk bezit geworden. Zelf ben ik, als beginnend

Alweer even geleden, op 5 oktober 2016, werd bekendgemaakt dat Ben Feringa, hoogleraar anorganische chemie aan de Rijksuniversiteit Groningen, samen met 2 anderen, de Nobelprijs voor Scheikunde heeft gekregen.  Feringa wordt wereldwijd erkend als pionier op het terrein van moleculaire motoren, zogenoemde nanovoertuigen die 80.000 keer kleiner zijn dan een menselijke haar. Een van de mogelijke toepassingen van zijn motoren is het afleveren van geneesmiddelen in het lichaam. Als UMCG-er en Groningse was dit een heel gedenkwaardig moment. We voelden ons met elkaar trots en verbonden met deze slimme chemicus. Natuurlijk moesten wij bij Glasnost Radio aandacht besteden aan deze prestigieuze prijs en zo hadden wij een naaste collega van Ben Feringa in de uitzending: hoogleraar chirurgische oncologie Go van Dam. Het werd een supermooi gesprek met een gepassioneerde wetenschapper. Nobeltaart (foto: Hilly Mast) Het UMCG, waar Ben Feringa veel mee samenwerkt, trakteerde de dag