Verslag | De presentatie van factionthriller De Judajaagster

En dan is het zomaar ineens een week na de boekpresentatie van mijn factionthriller De Judajaagster. Wat is de tijd toch snel gegaan! En wat was ik zenuwachtig, nooit eerder ging ik er letterlijk zo onder gebukt als de week voorafgaand. Het was ergens ook bijster interessant om op te merken wat deze spanning met mijn lichaam deed (ik noteerde de symptomen, wie weet nog eens nuttig voor een volgende thriller).
Ook al had ik al heel veel voorbereid (ik bleek irritant perfectionistisch) toch moesten er kort voor aanvang in de Folkingestraat- synagoge nog dingen geregeld worden. Maar wat geeft het! Nu is het allemaal klaar en hebben we de foto's nog.

Volle zaal
Zoals je kunt zien waren er die zondag 7 mei bijna honderd gasten, zo bijzonder...allemaal voor mij en mijn boek. Jaren had ik naar dit moment toegeleefd en nu was het daar. Gelukkig was er Daphne Smets die de boel aan elkaar praatte, zij bleek een baken in de zee van zenuwen. Zij interviewde uitgever Maurice van Dijk wat een luchtig begin van het programma werd. Schrijver en oud-stadsdichter Ronald Ohlsen droeg een column voor over hoe ontdek je dat je schrijver bent. Als laatste was het mijn beurt, na het dankwoord las ik voor uit het slot en natuurlijk stopte ik op tijd zodat ik de boel niet zou verklappen.

Profvoetballer
Toen waren er ineens een heleboel mensen die wat van me wilden, ik leek wel een beroemdheid of een profvoetballer. Iedereen was trots op mij, wat een gek gevoel bleek omdat ik gewoon alleen maar mijn hart had gevolgd en gedaan had wat ik het allerliefste wou doen.
Gelukkig ging de helft eerst op rondleiding wat een geweldige aanvulling bleek (zo hoorde ik later) op het verhaal van De Judajaagster. Tijdens het signeren ontstond er een rij waar Nicci French in boekhandel Van der Velde jaloers op zouden zijn (overdrijven moet kunnen) en werd ik overladen met cadeaus en lieve woorden. Het is niet te beschrijven hoe dat voelt. Het is supergaaf, geweldig en fantastisch en nog meer van die superlatieven die de lading lang niet dekken (de debutanten onder ons weten waar ik het over heb).

Adrenaline rules
Na een onrustige nacht (maar wat gaf het, je debuteert maar een keer) waarin ik alles nog tien keer beleefde (toch een voordeel van al die voortrazende adrenaline) en het nagenieten met al die bloemen, wijn, chocolade en nog meer voelde ik me maandagmiddag weer redelijk normaal.

Ook hier, waar jullie trouwe lezers altijd zijn, wil ik woorden van dank uitspreken. Voor al die jaren blogs lezen, meeleven en steunen. BEDANKT!











Reacties

Populaire posts van deze blog

Zeg een hoi!

Help! Wij schrijvers worden vermoord door de emoticon

150 spannende woorden. Een eitje!